Ik ben een kind uit een boek.
Het begin is best leuk,
maar het eind is zoek.
Er komt geen einde aan dit boek.
Ik ben een kind uit een boek.
Het begin is best leuk,
maar het eind is zoek.
Maar het eind is zoek.

Dit kind zal ongelukkig zijn
op bladzij zevenhonderdvijf.
Ze gaat, omdat het boek dat wil,
met man en muis een draak te lijf.
Op bladzij duizendnegentien
mag ze de afloop even zien.
Maar er op hopen, heeft geen zin:
ze zit nog tot haar nek erin.

Dit kind gebeurt in een boek.
Het begin is best leuk,
maar het eind is zoek.
Er komt geen einde aan dit boek.
Dit kind gebeurt in een boek.
Het begin is best leuk,
maar het eind is zoek.
Maar het eind is zoek.

Dit kind lacht nog op bladzij vier,
op bladzij vijf lacht ze niet meer.
Tot pagina vierhonderdzeven
blijft ze vechten met de beer.
Dit kind komt op een bladzij voor
met bovenaan een ezelsoor.
Wat dat betekent, wist ze vlug:
die bladzij komt nog vaak terug.

Dit kind gebeurt in een boek.
Het begin is best leuk,
maar het eind is zoek.
Er komt geen einde aan dit boek.
Dit kind gebeurt in een boek.
Het begin is best leuk,
maar het eind is zoek.
Maar het eind is zoek.

Wie heeft die waanzin nou geschreven
waarom je nauwelijks meer lacht?
Soms giechel ik, giechel ik heel even,
maar mag ik weten wie me heeft bedacht?

Ik ben een kind uit een boek.
Het begin is best leuk,
maar het eind, maar het eind,
maar het eind is zoek.

Kind, kind, kind uit een boek,
maar het einde is… (geen beginnen aan).
Kind, kind, kind uit een boek,
maar het einde is zoek.

Kind, wat een boek!