Vooral wanneer ik in het donker lig,
dan kan ik de dingen beter bekijken.
Ik teken een huis met mijn ogen dicht,
dat ligt te leunen tegen de dijk en
net boven de dijk uit
kijkt er een raampje over het water.
Monnikensteeg honderdzeventien,
kon ik je maar heel even zien.

Een huis, een hek en dan een groene wei;
puts naast de stal en twee houten jukken;
een boom, een paard en een koe erbij;
Ik mag de laagste appeltjes plukken;
ver weg loopt een landweg;
een van de knechten trekt aan mijn vlechten;
voor de deur bloeit de wegebree:
Kalfjeslaan, nummer negen bee.

Er is veel, ja heel veel, ja heel veel
veranderd in die tijd.
Er is veel, ja heel veel, veel te veel
veranderd in die tijd.
Aan wakker liggen heb je niets,
doe je ogen dicht dan.
Slapen is tenminste iets.
Mag het kleine licht an?

De torenklok luidt op het marktplein.
Over de tuinheg zie ik de schepen.
Het witte grind zal wel geharkt zijn.
Ik draag een jurk met veel rode strepen.
Twaalf uur staat de zon pal
boven het grasveld voor de konijnen.
Is vader al thuis? Nee, hij komt eraan.
Mag ik mijn rode klompjes aan?

Er is veel, ja heel veel, ja heel veel
veranderd in die tijd.
Er is veel, ja heel veel, veel te veel
veranderd in die tijd.
Aan wakker liggen heb je niets,
doe je ogen dicht dan.
Slapen is tenminste iets.
Mag het kleine licht an?

Aan wakker liggen heb je niets,
doe je ogen dicht dan.
Slapen is tenminste iets.
Mag het kleine licht an?

Aan wakker liggen heb je niets,
doe je ogen dicht dan.
Slapen is tenminste iets.
Mag het kleine licht an?