als de avond eenmaal komt
en het stads geluid verstomt 
loopt een man langs de straat
de torenklok die 2 uur slaat
hij heeft nog nooit geluk gekent
het leven heeft hem niet verwend
wat is er toch met hem gebeurd
het leven heeft zijn hart verscheurd 

de straat is zijn woning
de hemel zijn dak
zijn hele bezit 
kan in een vuilniszak
hij is maar een zwerver
maar altijd nog mens
hij zoekt een nieuw leven al was het maar
even dat is nog zijn wens

zijn vriendje is ene lieve hond 
ze slapen samen op de grond
op een plein onder de maan
en waar de sterren altijd staan
en hij droomt weer van een tijd
zonder kou en eenzaamheid
nu slaapt hij onder neonlicht
met veel spijt op zijn gezicht

de straat is zijn woning
de hemel zijn dak
zijn hele bezit 
kan in een vuilniszak
hij is maar een zwerver
maar altijd nog mens
hij zoekt een nieuw leven al was het maar
even dat is nog zijn wens

een nieuwe morgen
kleurt de stad
de eerste krant valt op mat
het lijkt een heel gewone dag 
die hij niet beleven mag 
hij licht daar roerloos en alleen
de mensen zwijgend om hem heen 
de kleine hond tegen hem aan 
zijn echte vriend is heen gegaan

de straat was zijn woning
de hemel zijn dak
zijn hele bezit 
kon in een vuilniszak
hij was maar een zwerver
maar altijd nog mens
hij zocht een nieuw leven 
al was het maar even 
dat was nog zijn wens
hij zocht een nieuw leven 
al was het maar even 
dat was nog zijn wens


(c) Grad Damen