Zij zit voor het venster en droomt voor zich heen
Haar kind'ren zijn het huis uit, nu is ze alleen
Ze denkt aan het leven, och had het wel zin
Schommel, m'n schommelstoel, jaar uit jaar in

Haar zoon ging van huis en voer ver over zee
Hij schreef slechts één brief maar hoelang wel gelee
Schreef 'n paar regels "Ik kom spoedig weer"
Schommel, m'n schommelstoel steeds op en neer

Een vreemde trouwde haar dochter al vlug
Wanneer ziet ze ooit nog haar jongste terug
Een moeder blijft achter, wie denkt nog aan haar
Schommel, m'n schommelstoel jaar achter jaar

Zij zit aan 't venster en denkt dag en nacht
Dat haar het leven veel liefs heeft gebracht
Dat kommer en zorgen op het einde vergaan
Schommel, m'n schommelstoel blijft toch nooit staan
Blijft toch nooit staan