Daar zit ik dan, starend langs de brandende kaarsen in de vensterbank
Ik voel het aan de atmosfeer er is iets aan de hand
Het had zo moeten zijn
In de verte vertellen mensen de allergrootste geheimen
Mijn kleding ruikt naar wasverzachter
Heb bijna mijn hele leven op orde
Wie het laatst lacht, lacht het hardst
Hiervoor ben ik geboren
Wordt gebeld maar je kan me nu beter niet storen
Ik neem niet op, ben nu aan het spelen met woorden
Neem al mijn keuzes...
Laat ze denken wat ze willen, laat ze geloven
Ik hou mijn hoofd omhoog in de meest donkere dagen
Tussen de 365 maak ik me classics, vraagt ze maar naar me

Vandaag kan je me vinden in gedachte gangenen vaak verdwijn ik heel diep in dit labyrinth
Ik kan je niet vertellen hoe het voelt om te leven zonder gevoel
Dus sluit mijn ogen en ik staar me blind
Vandaag kan je me vinden in gedachtegangen en vaak verdwijn ik heel diep in dit labyrinth
Ik kan je niet vertellen hoe het voelt om te leven zonder gevoel
Dus sluit mijn ogen en ik staar me blind

Dit dal is een illusie, het laatste waar ik naar op zoek ben is ruzie
Ben niet met bidden, houdt het in het midden
En kleedt me netjes aan als tijdens de communie
't is vandaag zo stil dat ik me horloge hoor tikken en tikken en ik denk... neeeh nu niet
Want op zo'n dag als vandaag voel ik me vaker alleen
Het lijkt alsof het buiten stormt, ik kijk naar beneden door het raam
En zie ze voorbij lopen in een groen uniform, terwijl ik hier zit op een spierwitte eenhoorn
Ik vraag me af om waar de dwang om te heersen
We kunnen zoveel aan elkaar hebben en zoveel nog leren
Vertel de hele wereld maar dat ik gek ben, dit is precies wie ik echt ben

Vandaag kan je me vinden in gedachte gangen en vaak verdwijn ik heel diep in dit labyrinth
Ik kan je niet vertellen hoe het voelt om te leven zonder gevoel
Dus sluit mijn ogen en ik staar me blind
Vandaag kan je me vinden in gedachte gangenen en vaak verdwijn ik heel diep in dit labyrinth
Ik kan je niet vertellen hoe het voelt om te leven zonder gevoel
Dus sluit mijn ogen en ik staar me blind