Een koude morgen
Kwart over twee
En in een bed vecht een vrouw hard voor haar baby
Het is haar eerste
En elke wee snijd door haar heen
Maar zij denkt slechts aan haar baby
Zij houd de spijlen krampachtig vast
Dan een zacht huilen en de moeder lacht en luistert
Het kind is daar voor de eerste sprong in het duister

Een maandagmorgen vijf over acht
Hij ziet het schoolplein en hij voelt zijn knieeën knikken
De eerste schooldag en hij zegt zacht ik wil naar huis
Maar moeder hoort niets van zijn snikken
Want hij is al zes
Baas over vriendjes
Een echte schoffie
Maar diep in zijn hartje huist er
Paniek en angst voor die grote sprong in het duister

Zo maar een morgen
Kwart over acht
Zij is net 18 en zij gaat het hun vertellen
Zij wil het huis uit want buiten wacht de wereld 
en zij kan het zonder thuis ook stellen
Er komt verzet en haar moeder huilt nog
Maar vader weet al dat zij toch niet naar hen luistert
Een beetje bang wacht zij dan de sprong in het duister

Een mooie morgen kwart over tien
Hij in het grijs en zij in een wolk van thule
Zovele vrienden kwamen en zien
Zij kregen alles van fonduestel tot pendule
Er werden tranen weg geveegd
Op het moment dat het jawoord werd gefluisterd
De dag was mooi voor een nieuwe sprong in het duister

Een wintermorgen kwart over elf
En in de verte luiden zware bronzen klokken
En ieder staat daar in zichzelf
De zwarte aarde wordt al wit onder de sneeuwvlokken
Het is een afscheid voor altijd en de wind beroert de hoge bomen en ruist er
Iets als een groet bij de laatste sprong in het duister