Ik kocht voor mij een nieuwe hoed,
en hij staat mij biezonder goed,
als ik mijn vriendinnen zie,
barsten ze van jaloezie,
voor mijn splinternieuwe hoed.
En op mijn hoed steekt er een pluim,
ten teken van mijn goede luim,
negen meisjes op de tien,
roepen uit als ze mij zien :
oh la la wat een mooie hoed.

Als je mij nu op straat ziet gaan,
blijf ik voor alle winkels staan,
heel vergenoegd en zelfvoldaan,
kijk ik mij in de ruiten aan.
Maar als ik met mijn skooter rij,
speel ik mijn hoedje niet graag kwijt,
want ik doe er voor de baan,
steeds een elastiekje aan,
en mijn hoedje blijft goed staan.

Haast iedereen die ik begroet
vraagt mij : zeg, waar kocht je die  hoed ?
lachend zeg ik : in Parijs !
Maar geef het geheim niet prijs
van mijn splinternieuwe hoed.
Ik schreef mijn naam er binnenin,
en mijn adres staat er ook in,
want als ik eens tipsy ben,
en mijn huis niet meer herken,
vind ik alles in mijn hoed.

Maar op een nacht ging ik op stap,
en heeft er iemand voor de grap,
terwijl ik eens heb gewalst,
mijn adres in mijn hoed vervalst.
Nooit heb ik mij het meer berouwd,
dat ik mijn hoedje heb vertrouwd,
met mijn pronkstuk in mijn hand,
kwam ik die nacht aangeland,
bij de brandweerkommandant.
Dat is het slot van mijn verhaal,
en ik bedank u allemaal
neem geregeld verse moed
hou je ... boven alles goed
en ik groet je met mijn hoed.

(c) Nederlandse vertaling van "Mon beau chapeau"
    van Sacha Distel