Wanneer Geert Wilders spreekt en het volk gekluisterd luistert
Hij zijn abjecte kijk op mensen uitschreeuwt, fluistert
Wanneer zijn stem gehaaid zijn publiek bespeelt
Met de botte leugen van het vooroordeel.

Wanneer de stemming omslaat in dronken, volksgezang
En de lucht zwanger is van eigen-volk-eerst-belang
Dan zucht mijn land, mijn vlakke land

Wanneer de demagoog rept van profiteurs en immigranten
En zijn gif spuit over journalistiek en kranten
Die de oorzaak van alle ellende zijn
Wanneer kunstenaars, vrijdenkers verwende krengen zijn

Wanneer over wat weerloos is, geschimpt wordt en gesnierd
En het gezonde volksgevoel en denken zegeviert
Dan kraakt mijn land, mijn vlakke land

Wanneer er geen verweer is en wij gelaten wachten
Relativerend moe de vuiligheid verzachten
Wanneer ons hoogmoedig gelijk de enige waarheid klinkt
Of bang voor kiezers bepaalde punten overneemt

Wanneer men waarom dan ook niet meer in politiek gelooft
En dof berustend het vuur van onze idealen dooft
Dan sterft mijn land, mijn vlakke land