Frans Ehlhart
Hans Dorrestijn & Frans Ehlhart - Bloemencorso songtekst
Je score:
Het bloemencorso kwam dit jaar veel te laat De zomer was lang voorbij Je zag in de nacht geen mens meer op straat De stad was een zwart schilderij De stilte kreeg een luguber accent Van rollende wielen op steen Het ving aan te waaien op het moment Dat het corso alsnog verscheen Een lange rij wagens die langzaam bewoog Met op elk een ander tafereel Dit bloemencorso was geen lust voor het oog Het greep de mens naar de keel De organisatie had bloemen verwerkt Die allemaal waren vergaan Verlept en verrot en bruin en verwerkt Er zaten geen kleuren meer aan Op de voorste kar werd de jeugd uitgebeeld Met bloemen vergeeld en verdord De kinderen waren voorgoed uitgespeeld En je zag de jeugd duurt maar kort En treurig, heel treurig was ook wagen twee Die heette: ‘De liefde is groot’ Geen roos die meer bloeide, geen orchidee En fluitekruid dat nooit meer floot Ook droevig stemde daarna wagen drie Met verlepte seringen, anjelieren Het heette ‘De bloei van de industrie’ Maar de voorman was dood als een pier Zo passeerden steeds wagen Met bloemen vergaan Die ik never en nooit wilde zien Ik wilde weg maar ik moest blijven staan En ik werd nooit meer de oude sindsdien En eindelijk kwam het eind van de stoet Een tafereel dat ik eerst niet begreep Er bloeiden tienduizend rozen Zwarter dan roet Rondom een magere man met een cape Met holle ogen en een Benin gelaat Stal de figuur de macabere show Z’n bloemen ze bloeiden nog steeds inderdaad Aan het eind van het bloemencorso