Apollo schoon, der musen croon,
prins van den snaeren clanck,
gheeft ons ghehoor door uwen choor,
den musicalen sanck.
Door wiens groote deugdt
Parnassus leeft in vreugdt
en al het wildt ghediert
altydt blydelijck swiert,
boomen en berghen swaer,
dansen samen te gaer.
Wy soecken al in het getal
der sangers saem te syn,
want sanck verheugdt der menschen vreugdt,
verdryft druc ende pyn.
Maeckt dan ons lippen reyn
met Pegasus fonteyn,
dat syn mach naer uw' leer,
onsen sanck tot uw' eer
en t'saemen aldermeest
tot vermaeck van den geest.