’t Is op ‘e kop ôf tweintich jier ferlyn, ik pakte tear har hân
Se tute him, har iennichst soan, gong nei in hiel fier lân
Se knypte my sa heal wat fyn doe’t tiid wie om te gean
De lêste wurden fan ús mem dy koe’k mar krekt ferstean

Farwol Jehannes jong, al bist sa fier fan’t honk
Ferjit dochs nea dyn leave memke dy’t dy it libben skonk
Skriuw in brief sa no en dan, dan wit’k hoe’t mei dy giet
Mar bliuw in Fries yn wurd en die en sjong dyn eigen liet

’t Is in ôfskie fan in prachtich plakje en fan freonen fan myn hert
Farwol Jitske, ‘k bin wisberet no 
My werom sjen dat silsto net

Farwol Jehannes jong, al bist sa fier fan’t honk
Ferjit dochs nea dyn leave memke dy’t dy it libben skonk
Skriuw in brief sa no en dan, dan wit’k hoe’t mei dy giet
Mar bliuw in Fries yn wurd en die en sjong dyn eigen liet

O, myn memke, myn ynleaf memke, jo ferjitte sil ik nea
Myn hert gûlt ek, mar moat wier gean no
Groetsje jo foar de lêste kear

Farwol Jehannes jong, al bist sa fier fan’t honk
Ferjit dochs nea dyn leave memke dy’t dy it libben skonk
Skriuw in brief sa no en dan, dan wit’k hoe’t mei dy giet
Mar bliuw in Fries yn wurd en die en sjong dyn eigen liet

’t Wie in ôfskie fan in prachtich plakje en fan freonen fan myn hert
Farwol Jitske, ‘k wie wisberet no
Dy werom sjen dat soe ik net

Farwol Jehannes, jong, al bist sa fier fan’t honk
Ferjit dochs nea dyn leave memke, dy’t dy it libben skonk
Skriuw in brief sa no en dan, dan wit’k hoe’t mei dy giet
Mar bliuw in Fries yn wurd en die en sjong dyn eigen liet  
Mar bliuw in Fries yn wurd en die en sjong dyn eigen liet