Er brandt in het ruim een toorts, zieken slepen zich naar het dek
Lichamen gloeien van de koorts, wonden dichtgeteerd met pek
Voor anker in de Tafelbaai, na vijf en halve maand
Zien wij onszelf staan op de kaai, de kaai, de kaai

De albatros zweefde dagen met ons mee
Hij wiekt loom terug naar zee
De rode zon zakt naar benee
Zeeleeuwen zwemmen om het schip heen

Er hangt langs het schip een touw, sloepen brengen ons naar de wal,
Het licht van een toorts valt op een vrouw, liefde voor de zondeval
Aan elke tak hangt fruit, er barst een man in tranen uit
De grond deint onder ons, onder ons, onder ons

De paden leiden onder watervallen door
Velden met wilde varkens
De zieke mannen zweven
Over een pad van orchideeën

De walviskaken staan als witte bakens langs de wal
Hier komt de zwarte stoet van de slavenhandelaar
Een magere zeeman doet een bod op een flinke negerin
De hitte van de slavenmarkt, slavenmarkt, slavenmarkt