zeventien jaar jong
beroofd van hoop en waan
van vader en geliefde
ben ik van huis gegaan
ik trok over de bergen
op een vergeefse tocht
want ik liep er in de wolken
maar vond nimmer wat ik zocht

en de zon ging op en onder
en de hemel kleurde rood
en waar alle kelen juichen:
gods wonderen zijn groot
vergoot ik hete tranen
vol bitterheid en smart
want er bestaat geen medicijn
als je lijdt aan een gebroken hart

ik genoot er van de liefde
al was zij mij nooit genoeg
hoe gul zij mij bedeelde
en voor zichzelf niets vroeg
ik wierp mij in haar armen
begroef mij in haar schoot
zij droogde mij de tranen
die ik aan haar borst vergoot

en de zon ging op en onder
en de hemel kleurde rood
en waar alle kelen juichen:
gods wonderen zijn groot
daar fluistert zij: mijn liefse
onstilbaar is je smart
geen kus kan je genezen
als je lijdt aan een gebroken hart

ik zag overdaad en rijkdom
goud in ieders hand
wijn in elke beker
steeds gevuld tot aan de rand
ik dwaalde in paleizen
danste er in gouden licht
men fluisterde mijn naam
en kende mijn gezicht

en de zon ging op en onder
en de hemel kleurde rood
en waar alle kelen juichen:
gods wonderen zijn groot
vergoot ik hete tranen
vol bitterheid en smart
want er is geen verlichting
als je lijdt aan een gebroken hart