"Zo moeder, nu is het echt afgelopen"
"Rrraaaggghhh"
"Of ik verdrietig ben ? 
Waarom zou ik, na vijfentwintig jaar terrorisme ? 
Als ik voorzichtig voorstelde 
om je naar een inrichting te brengen, 
dan was het huis te klein. 
Waarom zou je dat doen
Je had een flinke, mooie dochter van tweeentwintig 
die best voor jou kon zorgen en mensen zijn 
na een hersenbloeding nog gewoon bij de tijd
Ik hoor je nog zeggen..."
"Rrraaaggghhh"
"Wie Wim is ? Dat is jouw drukbezette zoon, 
mijn rijk geworden broer, weet je nog wel
Wim zei: "Ik vind het fantastisch van jou, Magda, 
dat jij mamma wil verzorgen. 
Ik zal je zoveel mogelijk met raad en daad bijstaan. 
Ik zou je graag mee willen helpen, maar ja, je begrijpt, 
ik heb mijn werk en mijn gezin"
Maar in plaats van hem op zijn bek te slaan, 
accepteerde ik zijn driehonderd gulden per maand"
"Rrraaaggghhh"
"Vanaf het eerste moment dat jij lam was, was ik het ook
Een normaal gesprek was niet met jou te voeren. 
Je hoorde het wel, maar praten kon je niet meer. 
Wat je nog wel kon, was mij voor jou laten lopen.
Ik heb veel gebeden, moeder, dat Onze Lieve Heer 
jou maar snel tot zich zou nemen"
"Rrraaaggghhh"
"Nee. Ik heb de laatste vijfentwintig jaar 
niet van je gehouden, nee
Ik kon het uur niet afwachten 
dat je je laatste adem uit zou blazen, 
maar er is nu geen twijfel meer mogelijk, moeder. 
Nu is het gebeurd"
"Rrraaaggghhhhhhhhhh"

   (Dochter sluit de ogen van haar moeder en loopt weg
     Dan draait ze zich nog even om en zegt):

"Ik zal Wim de groeten van je doen"