Ik was op weg naar een ander land en de weg was lang 
Ik droomde van een verre stad 
De nacht was alles wat ik had 
En ik was bang 
En ik wou dat ik kon vliegen op de rug van een mantelmeeuw 

Die dag liep ik verloren in de stad 
Een schuwe vogel die de winter voor zich had 
De kroeg was warm 
En weggedoken in m’n jas, boven een glas, had ik me alweer bezat 
Ik zocht wanhopig naar de straat waar ik m’n kamer had 
En voelde mij de koning te arm 
En ik wou dat ik kon vluchten in de wolken als een mantelmeeuw 

Wees niet bang voor de nacht, de nacht gaat voorbij 
En dan komt de dag, de dag maakt je vrij 
Blijf wachten; wacht je op mij 
Wacht je op mij, wacht je op mij 

Ik zag de poorten van de stad, ik klopte aan 
En zwervend vond ik langs m’n pad 
Een huis dat zeven vensters had 
En ik bleef staan 

Ik had me opgesloten in m’n kamer en ik was de groene tovenaar, de ogen dicht 
Ik droomde van ‘t hoge gras en van ‘t land, dat ergens was, ‘k wist niet waar 
Tot ik wakker werd, naar buiten keek en daar zag ik jouw gezicht 
En hoog in de lucht klonk de schreeuw van een mantelmeeuw 

Ik had je verwacht, kom met me mee 
Ik breng je vannacht naar een huis aan de zee 
M’n armen zijn zacht, ik ga met je mee 
Ga met me mee (ik ga met je mee) 
Ga met me mee (ik ga met je mee) 
Ga met me mee (ik ga met je mee) 
Ga met me mee (ik ga met je mee) 
Ga met me mee (ik ga met je mee) 
Ga met me mee (ik ga met je mee) 
Mantelmeeuw, mantelmeeuw