Gisteren kwam je voor ‘t eerst 
Ik zag je op de rug van een witte eenhoorn 
Met goudgelakte hoeven 
Je boog je hoofd, je lachte, en je zei 
“Ik weet niet wie ik ben, maar m’n land heet Pijpkaneel 
‘t Is niet ver, en als je mee gaat zal ik je m’n vrienden laten zien 
De dieren zullen met je spreken, ik zal je alle stenen geven 
Ik strooi de mooiste vlinders in je schoot en je zult honing eten” 
Ik heb geaarzeld, maar ik ben mee gegaan 
En d’r is veel gebeurd 
Maar nu is ‘t vandaag en ‘t is honderd eeuwen later 

Als ‘t herfst is zal ik weggaan naar de bron 
Als ‘t herfst is zal ik terug gaan naar ‘t land waar ik begon 
Als ‘t regent zal ik terug gaan naar de bron 
Langs de wegen zal ik weggaan naar de velden van de zon 
Naar ‘t huis van te lang geleden 
Naar de zomer, als ‘t koren in brand staat 

Over de akkers zal ik reizen naar de cirkels van de zon 
Van de zon 
Lala-la-lalala, lala-la-lalala, lala-lala-la-lalala, lala-lala-la-lalala