Zij was een bloem
Verwaand en verwend
En hij was een boom
Een boom van een vent
Zij heette roos
En riep nog wel AU
Maar werd niet echt boos
Hij moest en hij zou
Haar plukken
Wist wat hij wou
Hij wilde die vrouw
Voor altijd en eeuwig
En dacht dat het zou
Gaan lukken

Oh wat ontroerend oh wat mooi
Twee duiven in een kooi
Oh wat ontroerend oh wat mooi
Twee duiven koerend in een kooi

Zij was een bloem
Geen tralies gewend
En hij bleef gewoon
Die boom van een vent
Hij gaf haar een vaas
Gemak en comfort
Hij zat ernaast
Aan tafel aldoor
Te dromen
Zij stond daar
En keek zo tegen hem op
Dat ze zeventien leek
Gesmoord in de top

Oh wat onroerend oh wat mooi
Twee duiven in een kooi
Oh wat ontroerend oh wat mooi
Twee duivend koerend in een kooi

Zij was een roos
En hij was een vent
Een aardig begin
En geen happy end