DE DOOD
Tijd om met elkaar te spreken. 
Om het zwijgen te doorbreken. 
Je kent me. Ja. je kent me. 
Ik zei jou als kleine jongen:
Rudolf, wees er van doordrongen, 
dat ik steeds in de buurt ben.
RUDOLF
Vriend, ik heb je nooit vergeten.
Altijd zal ik om je roepen,
als de angsten aan mij vreten.
DE DOOD
Ik kom als jij dat wilt.
DE DOOD EN RUDOLF
Er valt een zwarte schaduw.
En geen mens die daar
voor open staal.
Men volgt de rattenvanger.
die zacht fluitend naar
de afgrond gaat.
Er valt een zwarte schaduw.
Het is vijf voor twaalf.
Het uur der waarheid slaat.
RUDOLF
Zal de wereld exploderen?
Kon ik maar het onheil keren. 
Maar ik mag niet reageren. 
Mijn handen zijn gebonden.
DE DOOD
Weten dat we aan de rand staan,
van de gapende ravijnen.
En dan macht`loos
aan de kant staan?
RUDOLF
Die aanblik maakt mij ziek!
DE DOOD. RUDOLF EN
DE DODEN
Er valt een zwarte schaduw.
En de lied`ren klinken
koud en schril.
De Duivelszang wordt luider
Maar men hoort slechts
wat men horen wil.
Er valt een zwarte schaduw.
Het is vijf voor twaalf.
Waarom wordt het nu stil?
DE DOOD
Wat weerhoud je nog?
Dit is het ogenblik!
Grijp naar de macht!
Dit is je roeping!
RUDOLF
Roeping?
RUDOLF EN DE DODEN
Er valt een zwarte schaduw,
nu we langzaam
naar de afgrond gaan.
De Duivelszang wordt luider.
Wie kan de wrede Satan aan?
Er valt een zwarte schaduw.
Keizer Rudolf zal de ondergang
weerstaan.