FRANZ JOSEPH
Elisabeth, doe open, liefste. 
Deze nacht kom ik bij jou.
Laat mij toch binnen.
Politiek, haat en nijd alle dagen.
Honger en rampspoed
in heel het rijk. 
Deze last kan ik 
niet langer dragen.
`t Is zo zwaar dat ik bijna bezwijk.
Overal problemen 
die geen einde nemen... 
Laat me bij je slapen.
Ik ben een schip, dat in jouw haven
van jou geborgenheid verwacht.
Meer vraag ik niet
voor deze nacht.
Ik mis je zo.
Ik kan niet leven
als ik door jou
niet wordt gered.
Elisabeth.
ELISABETH
Waarom ga je niet weer
naar je moeder?
Daar heb je toch steeds
voor gekozen?
FRANZ JOSEPH
Liefste!
ELISABETH
Ik wil niet!
FRANZ JOSEPH
Wat heb ik gedaan? 
ELISABETH 
Jij laat toe,
dat Rudolf gestraft wordt.
FRANZ JOSEPH
Rudolf gestraft?
ELISABETH
Ik heb alles gehoord.
Dat je moeder hem kwelt
zonder mededogen.
FRANZ JOSEPH
Zo wordt hij door haar 
tot Keizer gedrild.
Hij is nog te week.
ELISABETH
Ze maakt hem kapot. 
Ik kan haar gedrag 
niet langer toestaan.
Dus kies nu voor haar of voor mij!
ELISABETH
Ik heb een ultimatum
voor je opgesteld.
Als je me niet verliezen wilt,
volg het dan op.
Ik wil over de opvoeding van mijn
kinderen beslissen.
En van nu af aan bepaal ik zelf
wat ik doe en laat.
Lees wat ik geschreven heb
en kies:
Voor je moeder of voor mij!
En laat me nu alleen.
DE DOOD
Elisabeth, jij zult pas rusten, 
als ik jou kus en jou omarm.
Ik zal je troosten.
Vlucht en jij zult vrij zijn
en alle wanhoop zal voorbij zijn.
Ik leid je weg uit deze tijd.
naar een gedroomde 
werk`lijkheid.
Elisabeth! Elisabeth!
Ik hou van jou...
ELISABETH
Nee, ik wil nog leven.
Ik ben te jong om op te geven.
Ik volg mijn eigen levenslijn.
M`n wapen zal
mijn schoonheid zijn.
Wèg. Ik wil je niet. Ik hoef je niet.
Ga!