Eefje de Visser - Uit de lucht

En ik had bedacht dat ik ergens afgelegen wilde leven op het platteland 
Ik herinner me een droom, de buurt waarin we wonen brandde af in een nacht
Niets van wat er bewaard bleef onthield ik of misschien vertrouw ik mijn geheugen niet, maar hier ligt niets opgeslagen. Er hangt iets om me heen,  het blijft alleen nog wazig

En we verspreiden ons haast ongeduldig. Ik neem iets mee uit de lucht hier
Een verzameling roet en ruimte, we worden vast een keer helder
En we verspreiden ons dit jaar onhandig, ik neem iets mee uit de verte
Een verzameling rook en ruimte, we pakken uiteindelijk vast, aan

Aan, aan, aan

Ook had ik gehoopt dat ik aan de ene kant de andere kant al kon zien, me zo kon verplaatsen in of naar een plek waarin iedereen zou passen, iedereen ontspande
Niets van wat ik gehad heb is meegenomen, is meegekomen, is in me opgenomen, bijgebleven, volgens mij mis ik nog niets 

En we verspreiden ons haast ongeduldig. Ik neem iets mee uit de lucht hier
Een verzameling roet en ruimte, we worden vast een keer helder
En we verspreiden ons dit jaar onhandig, ik neem iets mee uit de verte 
Een verzameling rook en ruimte. We pakken uiteindelijk vast, aan

Aan, aan, aan, aan

en laten uiteindelijk los, en laten uiteindelijk los, en laten uiteindelijk los