Ik vroag de wind moar dij verstaait mie nait,
Ik vroag de zee dij zingt heur aigen laid,
Geef mie de nacht din heb ik onderdak,
Doarom, doarom zing ik.

Ik zai de vogels tegen d'oavendlucht,
Ik denk mien leven in 'n vogelvlucht,
Geef mie de nacht din heb ik onderdak,
Doarom, daorum zing ik.

Ik wait, der is 'n tied van komen,
En ook 'n tied van goan,
En alles wat doar tussen ligt,
Ja, dat is mien bestoan.

Veur d'ain duurt 't leven veul te kort,
Veur d'aander veul te laang,
d'Ain is blied dat 't zover is,
En d'aander dij is baang.

Ik mis dij nait meer bie mie binnen,
't Wordt kolder om mie tou,
En in mien menselekhaid vroag ik mie of,
Woarom zo jong, zo gaauw?

Sums vuil ik mie gelukkig,
Din hang ik aan mien bestoan,
Din zing ik met de vogels met,
Din proat ik tegen de moan.

Din binnen we met zien baaiden,
'k Zet alle klokken stil,
En ik verneuk miezulf din weer,
Want 'k wait dat dat nait wil.

't Geluk liekt sums zo hail dicht bie,
Din main ik dat 't ter is,
En in mien aigenwiezeghaid,
Din griep ik altied mis, mis, mis...