Er schommelt een wiegje in ’t bloeiende hout
een wiegje met bloemengordijntjes
dat hebben twee vogeltjes samen gebouwd
en zie eens hoe keurig en fijntjes
als ’t windeke speelt
de loovertjes streelt
dan schommelt het tedere wiegelijn mee
als ’t scheepje op deinende zee

In ’t schommelend wiegje is een wonder geschied
uit de eitjes zijn jongen geboren
nu zingt in verrukking het gaaike zijn lied
een liedeke zoet om te horen
hoe ’t jubelt door ’t hout
hoe ’t schatert door ’t woud
en moedertje dekt ze van het luist’ren niet moe
met koest’rende vleugeltjes toe.