Toen ik begon te rijpen, werd mijn vader weduwnaar 
En bleven hij en ik in ’t huis alleen
Hij had een goed karakter, ook al was hij makelaar
Maar nooit meer was hij vroolijk als voorheen 
En om vergetelheid te zoeken, greep hij naar den drank 
Zijn zakenvrienden wezen hem de deur 
Hij raakte in verval, had geen crediet meer bij de bank 
Verkwanselde daarna ons interieur

 En om de rekeningen te betalen – 
 Het gas, het brood, de kolen en de flesch – 
 Moest ik al spoedig door de straten dwalen 
 Als jonge, welgevormde beed’lares 

Mijn vader dronk chartreuse, rum, absinth, krambamboli
Citroenjenever, kirch, koetsierscognac
Oranjebitter, advocaat, trappistenbier, chablis
Kaneelwijn, boerenjongens en arak 
En als dan na verloop van tijd de zon ter kimme zonk 
Begaf hij zich met waggelenden tred 
Naar slecht befaamde kroegen, waar het naar sigaren stonk 
Ja, zelfs naar een bordeel of cabaret

 Wanneer ik niet voldoende centen beurde 
 Bracht hij mij wonden toe met vork en mes 
 Daarom werd ik, ofschoon ik het betreurde
 Een jonge, welgevormde tipp’lares

Naardat mijn eerste klant vertrokken was, dacht ik vermoeid:
‘Dit is gewis het einde van mijn bestaan
Mijn vader is een man wier alchol door d’aad’ren vloeit
Ikzelve ben een sloerie van de baan’ 
Maar juist toen ik de moed liet zakken, keerde het getij
En sedertdien heb ik het aardig druk 
Mijn vader is geen dronkaard meer, hij houdt de boeken bij 
En werkt zodoende mee aan mijn geluk 

Wij leven met zijn beiden zonder zorgen 
In ons riant en goedbeklant adres 
’t Geluk zit vaak in tegenspoed verborgen 
Dat is des levens waardevolle les