Pappa op zijn praatstoel, je moet het hem maar laten
Diepgaande problemen, uren kan hij praten
Gisteren zei hij zomaar: Zo’n jongen als Regtien
Als ik daar een gesprek mee had, dan zou je eens wat zien

Lieve Ton Regtien, zou vader zeggen
Alles wat gevestigd is omver te trappen
Een bijl te nemen en in al het goede en vertrouwde kappen...
Alles goed en wel, dat kan iedereen
Maar hoe zit het met het handen uit de mouwen steken
Alles weer op poten zetten, dat gaat niet zo snel
Daar gaan jaren overheen

Pappa weet nog alles van de tijden van Colijn
De gulden hield hij gaaf, de kleine man die hield hij klein
Er werd toen meer tevreden en eenvoudiger geleefd
(Pappa schijnt te vergeten, dat hij zelf gestempeld heeft)

Lieve Ton Regtien, zou vader zeggen
Jullie hebben zoveel op je ouders tegen
Maar je moet begrijpen, die hebben het ook niet cadeau gekregen
Ik wou dat je daar toch eens achter kwam
Vroeger moesten wij de handen uit de mouwen steken
Veertien uur per dag hard werken en dat enkel maar
Voor een droge boterham

Pappa kan verlangen naar zijn fiets op antiplof
Die hij in de hongerwinter pikte van een mof
Pappa weet nog alles van Wereldoorlog Twee
Zijn visie op het leven, die kan nog jaren mee

Lieve Ton Regtien, zou vader zeggen
Waar wil jij nu eigenlijk nog over praten
Zou jij deze dingen maar niet liever aan de ouderen overlaten
Die de oorlog echt hebben meegemaakt
Want die hebben toen geleerd de handen uit de mouw te steken
En niet steeds te zeuren over meebeslissingsrecht
En toen werd er niet gestaakt

Pappa is toen moeizaam na de oorlog weer begonnen
Zijn zwart verdiende geld was het begin van vele tonnen
Hij is bij elke fusie nu een graag geziene vent
En doet graag een goed woordje voor een jongen die hij kent

Lieve Ton Regtien, zou vader zeggen
Jij kunt met jouw aanleg en jouw denkvermogen
Toch veel meer bereiken dan voor jonge oproerkraaiers te betogen
Bij mij in de zaak zoeken ze een man
Je moet natuurlijk wel de handen uit de mouwen steken
Pappa zou ook nooit begrijpen dat het antwoord is