Willy, knoop je jas wat verder dicht
Ombarmhartig is de wind
Willy, je ziet zo bleek in je gezicht
Eigenlijk ben je nog een kind
Een paddestoel die snel wou groeien
Was jij in jouw zelfzuchtig bos
Uitbundig was deze dans
Die je nu verantwoordelijk noem
Willy, waar was je veilig
In een neurologische afdeling of bij mij

Eenzaam als een huilende wolf
Probeerde je steeds weer door de stad
De weg terug te vinden naar het bos
Simpelweg droomde je dat
Oh, dit leven, verdomde leven
Het maakt je kapot en toch houd je ervan
Je houd ervan op een absurde wijze
Maar teveel om iemand lief te hebben
Zolang en zoveel, Willy
Heb ik nog te zeggen
Zo kort, ach laat maar
Hielden wij van elkaar