Een bloembed vol geurige rozen
In klein en romantisch prieel 
Ze zagen het licht van een meisje
Dat woonde in het oude kasteel 
Ze zagen het licht van een meisje
Dat woonde in het oude kasteel

Ze was jong en mooi, lang geleden
Beminde haar tuinman zo zeer
Hij kweekte voor haar mooie rozen
In kleuren zo zacht als fluweel 
Hij kweekte voor haar mooie rozen
In kleuren zo zacht als fluweel 

Als ’s avonds de zon was verdwenen
Dan sloop zij voorzichtig uit huis
Om heimelijk de man te ontmoeten
Die zij niet mocht trouwen van thuis
Om heimelijk de man te ontmoeten
Die zij niet mocht trouwen van thuis

Plots kwam er een eind aan haar dromen
Haar vader die dreef hen uiteen 
De tuinman werd dadelijk ontslagen
Zo ging het geluk voor haar heen
De tuinman werd dadelijk ontslagen
Zo ging het geluk voor haar heen

De tuin ziet nu ieder morgen
Een grijze en eenzame vrouw
Haar tranen geluk op de rozen 
Die zijn het symbool van haar trouw
Haar tranen geluk op de rozen 
Die zijn het symbool van haar trouw