Ik zag vanavond in jouw ogen
dat 't zo genoeg was
dat je veel te moe was
en toen ben je weggevlogen
als 'n zilvervogel in de zomerwind
'k heb maar 'n vlieger opgelaten
Ergens op 'n landje, op 'n stoppellandje
omdat we niet meer kunnen praten

Dag Jozefien, tot nog 'ns ooit misschien
Ergens zien wij mekaar
Dag Jozefien, tot nog 'ns ooit misschien
Vlieg maar, ga maar, dag Jozefien

Het leven was niet zo vrijgevig
Jij kreeg 'n matig stukje, soms 'n klein geluk
maar wat je deed, dat leefde hevig
als 'n zilvervogel in de zomerwind
'k heb maar 'n vlieger opgelaten
Ergens op 'n landje, op 'n stoppellandje
omdat we niet meer kunnen praten
Ik heb in letters van tien meter
jouw naam in 't zand geschreven
misschien kan je 't lezen
misschien voel ik me dan wat beter

Dag Jozefien, tot nog 'ns ooit misschien
Ergens zien wij mekaar
Dag Jozefien, tot nog 'ns ooit misschien
Vlieg maar, ga maar, dag Jozefien
Vlieg maar, ga maar, dag Jozefien