Dat was lachen met die ouderwetse slapstickfilms
Uit de tijd dat Charlie Chaplin daarin speelde
Stan en Ollie, Billie Bevan en het hele stel
Harold Lloyd en Buster Keaton, ach je kent ze wel
Films waar je je geen seconde verveelde

Al die mannetjes al waren ze van wisselende grootte
Die in ’s levens loterij altijd alleen maar nietjes lootten
O wat gingen ze zo nu en dan tekeer
Die altijd het schip ingingen en vervolgens dan weer strandden
Die zich nergens om bekreunden die zich overal aan brandden
En gelukkig daarna dadelijk weer in de sloot belandden
Van het lachen deden vaak mijn kaken zeer
Maar die slapstickfilms die maken ze niet meer  

   Dat was lachen met die ouderwetse slapstickfilms
Uit de tijd dat Charlie Chaplin daarin speelde
Stan en Ollie, Billie Bevan en het hele stel
Harold Lloyd en Buster Keaton, ach je kent ze wel
Films waar je je geen seconde verveelde

Al die situaties dat ze weer een mooie vrouw ontmoetten
Die ze volgens alle regels van de slapstickfilms begroetten
Waar ze omdat ze verloofd was dan weer vreselijk voor boetten
Maar toch zaten ze nooit bij de pakken neer
Die komieken die het noodlot met ellende overlaadde
Maar die uit hun ongeluk toch altijd ook weer boter braadden
Die het goede nimmer baatte maar het slechte nimmer schaadde
Kijk dat vond ik grote kunst, mevrouw, meneer
Maar die slapstickfilms die maken ze niet meer