Kom ik uit mijn school vandaan
en moet ik naar huis toe gaan,
moet ik tegels overslaan.
Eén, drie, vijf en zeven.
En dan moet ik ook nog even
eenmaal, tweemaal
om de lantarenpaal.

Deze tegel sla ik over
en op deze stap ik.
Vind je me een rare vogel?
Ja, meneer, dat snap ik.

't Is een eigenaardig spel
dat ik alle tegels tel.
Deze niet en deze wel.
Drie, vijf, zeven, negen,
dan kom ik een boompje tegen.
Hink ik op mijn linkerbeen
om dat boompje heen.

Deze tegel sla ik over
en op deze stap ik.
Vind je me een rare vogel?
Ja, meneer, dat snap ik.

Tegels tellen met je voet.
En waarom je zoiets doet,
dat begrijp je zelf niet goed.
Zeven, negen, elf,
't gaat al haast vanzelf.
't Is een raar geval.
'Dag mam, daar ben ik al!'