Waarschijnlijk heeft wel ieder kind
Een oom waar hij mee praten kan
Een oom die hij het aardigst vindt
En die van mij die heet oom Jan

Wij gingen altijd op bezoek
Op zondagmorgen bij oom Jan
En kregen koffie daar, en koek
En ome Jan vertelde dan

Vertelde uit zijn jongenstijd
Wat vader had beleefd met hem
Dat was nog eens gezelligheid
Oom Jan zijn huis, oom Jan zijn stem

Maar er kwam ruzie op een keer
Waarom? Daar weet ik weinig van
En vader zei, en moeder zei
‘Nu gaan we nooit meer naar oom Jan’

Als er bij kind’ren ruzie is
Spelen ze gauw weer met elkaar
Maar is ’t bij grote mensen mis
Dan duurt het tien of twintig jaar

Vader en moeder bleven kwaad
En bleven zondagsmorgen thuis
Ik liep nog wel eens door die straat
Nog wel eens langs oom Jan zijn huis

Ach, al hun ruzie en gedoe
Meer dan genoeg heb ik ervan
Nú zondag ga ik naar hem toe
Naar mijn oom Jan