Marjolein gaat door het leven
zonder dat ze ooit de grond raakt
toen ze met de noorderzon ging
alles wat ik was, kapot gemaakt
in de super of bij de bakker
ik wend me af, 'k zit bij de pakken neer
kijk naar de grond, verzamel moed

maar iedereen loopt langs me heen
en iedereen kijkt door me heen
ik ben geen schim meer

Ik tel de dagen, ik vrees de nachten
in het donker groeit de onmin
het gaat net weer een beetje beter
er zijn ook dagen dat ik niet veel drink
ik zie de mensen in de Kerkstraat
ik wil niet weten wat de klok slaat
kijk naar de grond, verzamel moed

maar iedereen loopt langs me heen
en iedereen kijkt door me heen
ik ben geen schim meer
ben geen schim meer

Twee papiertjes door haar beschreven
een rode wijnvlek op het dekbed
een haarspeld en haar blauwe slaapshirt
het is niet veel maar alles wat ik heb
ik zie de mensen in de Hoofdstraat
voor wie de klok nooit stil staat
'k kijk naar de grond, verzamel moed

maar iedereen loopt langs me heen
en iedereen kijkt door me heen
ik ben geen schim meer
ben geen schim meer