Marcel, Marcel, voor Marcel gaat het te snel,
voor hem is het leven echt geen kinderspel,
hij is alleen een beetje trager,
zijn bioritme ligt wat lager.

Eén minuutje wordt voor hem een dag of twee,
en een boemeltrein dat lijkt voor hem een TGV,
vertel je hem een grapje of een mop,
dan lacht Marcel de dagen daarop.

Marcel, Marcel, de wandelende tak,
heeft nog nooit gehoord van de versnellingsbak.
En iedereen die roept naar hem: "Hé, trage"
hij wuift terug vanuit de bezemwagen.

Maar hij heeft één uitzondering:
hij houdt van het ritme en de snelheid van de
Gipsy Swing.