't is niet de eerste keer dat ik verwonderd ben,
in goede zin
het dragen van een last valt best wel mee
dat zie je bij een zwaarbeladen ezel
in dienstverband
géén pijnlijke grimas, hij lijkt tevree

maar oh oh wee
als hij geen zin heeft
oh oh wee hij weigert dienst
oh oh wee als hij zich inleeft
oh oh wee in zijn verdriet
de eindmeet, haal ik niet
allez vooruit, allez vooruit

ikzelf zit nu al een tijd met een probleem
niet ernstig
maar alleszins een teken aan de wand
zo zegt althans de vrouw
waarmee ik samenleef
terwijl ik alles geef
mezelf overtref, mijn sterkste kant