Dag lieve omgewaaide eik, daar lig je nou, daar lig je nou.
Dag lieve omgewaaide eik, daar lig je nou voor lijk.
Met je trotse kroon van blaren, sierlijk op de grond gevlijd.
Met je duizend lieve wortels, treurig in de lucht gespreid.
            
Elke omgewaaide boom, dat is iets om te huilen,
maar een omgezaagde boom geeft nog meer verdriet.

Dag lieve omgewaaide eik, daar lig je nou, daar lig je nou.
Dag lieve omgewaaide eik, daar lig je nou, geveld.
De stormwind nam jou in het ootje. Je stond zo sterk,
maar je legde toch het loodje. Da's geen werk.

Elke omgewaaide boom, dat is iets om te huilen,
maar een omgezaagde boom geeft nog meer verdriet.
            
Want bomen vechten tegen luchtvervuiling.
O wee, als je geen boom meer ziet, 
dan houd het op, dan houd het op,
dan blijft 't bloempje in z'n knop, 
dan houdt de zon zich schuil,
dan gaan de vogels op de vlucht, door al het vuil.
Vanwege de, neem me niet kwalijk dat ik het zo zeg, verpeste lucht.

Dan treur ik bij m'n omgewaaide eik.
Moedertje Natuur had ongelijk:
die eik had moeten blijven staan
vanwege ons bestaan...