[Lyrics by Q. Horatius Flaccus]



Ille et nefasto te posuit die,

Quicumque primum et sacrilega manu

Produxit, arbos, in nepotum

Perniciem opprobriumque pagi;

Illum et parentis crediderim sui

Fregisse cervicem et penetralia

Sparsisse nocturno cruore

Hospitis; ille veneva Colcha



et quidquid usquam concipitur befas

Tranctavit, agro qui statuit meo

te, triste lignum, te caducum

In domini caput inmerentis

Quid squisque vitet, numquam homini

Satis cautum est in horas



Navita Bosphorum Poenus perhorrescit

Neque ultra caece timet aliunde fata,



miles sagittas et celeremfugam

Parthi, catenas Parthus et Italum

Robur... sed inprovisa leti

Vis rapuit rapietque gentis

Quam paene furvae regna Proserpinae

Et iudicantem vidimus Aeacum



Sedesque discretas piorum et

Aeolis fidilus querentem

Sappho puellis de popularibus 

Et te sonantem plenius aucro,



Alcace, plectro dura navis

Dura fugae mala, dura belli

Utrumque sacro digna silentio

Mirantur umbrae dicere, sed magis

Pugnas et exactos tyrannos

Densum umeris bibit aure volgus

Quid mirum, ubi illis

Carminibus stupens demittit



Atras belua centiceps

Auris et intorn capillis

Eumendium recreantur angues?

Quin et Prometheus

Et Pelopis parens

Dulci laborem decipitur

Sono nec curat Orion

Agitare lyncas