Silva vetus stabat nulla violata

Securi et specus in media virgis

Ac vimine densus

Effigiens humilem lapidum

Compagibus arcum uberibus

Fecundus aquis, ubi conditus

Antro martius anguis erat

Cristis praesiginis et auro

Igne micant oculi,

Corpus timet omne

Venenis, tres vibrant linguae,

Triblici stant

Ordine pentes quem postquam

Tyria lucum de gente profecti

Infausto tetigere

Gradu demissaque

In undas urna declit sonitum,

Longo caput extulit

Antro caeruleus serpens

Horrendaque sibilia misit.

Effluxere urnae manibus,

Et attonitus subitus

Tremor occupat artus,

Ille volubilibus aquamosos

Nexibus orbes torquet

Et immensos saltu

Sinuatur in arcus ac media

Plus parte leves

Crectus in auras

Descipit omne

Nemus tontaque est

Corpore quanto,

Si totum spectes, geminas

Qui separat arctos

Nec mora phoenicas,

Sive ipse timor

Prohibebat utrumque, occupat.

Hos morsu,

Longis complexibus illos,

Hos necat adflatu

Funesti tabe venemi,

Sanguisque reliquit corpus.