Antwerpen slaapt de nacht kruipt door de straten
en legt zen eigen neer in elke steeg
de Brouwersvliet is eenzaam en verlaten
en op de Grote Markt is alles stil en leeg
Janneke Maan hangt er precies verloren
de kathedraal wordt door z'n licht gekust
den beiaard zwijgt in Ons-Lief-Vrouwentoren
Antwerpen slaapt, mijn stad krijgt haar verdiende rust

Antwerpen slaapt de Leien zijn aan 't dromen
de zomerwind scheert zacht over de kaai
zijn wiegelieke ritselt door de bomen
de lieve melodie zweeft weg over de rui
een zwarte poes op jacht over de daken
een koppel duiven stil op een balkon
de rooie lichtjes branden in de Schipperstraat
van uit een zeemanskroeg klinkt een accordeon

Antwerpen slaapt en wel honderduizend sterren
die dansen op het water van het Scheld
en het verhaal dat onze stroom meebrengt van verre
awel, da's eeuwenoud en zo dikwijls al vertelt
als ge goe luistert dan hoort ge't water spreken
ik heb veel gezien en ik heb alles al gehad
ik vloeide langs de liefelijkste streken
maar Antwerpen dat is en blijft voor mij de schoonste stad