Ik zwaai as ik joe zie
En ok al zie’j ‘t nie
Ik zwaai ömdat ik ander eigenwies ben
Ach, zwaaien is ‘t ok nie
Ik steek gewoon mien hand op
En as ‘t möt wil ik der ok wel
wat bij zeggen
Langs de kerkweg in de zomer
zie’j ‘t golden licht al
deur de bladeren van de eikebomen hen
En achter op het land, met de winterdag
is ‘t net asof der nooit ‘n zomer west hef
En ok nooit meer kommen zal

Erica, Erica
Zo ver weg, zo dichtbij
Erica, Erica
‘t blef ‘n raadsel veur mij

Lachen veur de lol
en veur de lieve vrede
en soms ömdat der niks te schreien is
Schreien doe’j mar thuus
En trouwens, hoe is ‘t aflopen
met dinges noast hoe heet e..
Met die hond?
Halverwege Juni
lek de wiekswal bij mij achter ‘t huus
net op ‘n stukkie vredige valei
De körte lichte nachten
en de lange duustere dagen
blieben flustern over elders
Hoewel ‘t zo wel mag

Achter op de veenschapswieke
staon drie grote bomen
die herinneren
an hoe ‘t daor ooit was
Tussen de toeristen uut de Randstad
en uut Duutsland
Zie ik nog die landweg lopen
En de bieten deuden ‘t mooi