de zon en een bank, en jij naast me die praat,
vol vuur zeg je wat er in je hart omgaat.
wild, mooi, groots en gek is elk plan dat je maakt
terwijl de dag de nacht al zachtjes raakt.
stilaan neemt ster na ster de hemel in
en ik geniet van elk woord en ied’re zin
maar het kan niet meer,
zelfs niet voor 1 keer.
en de aarde draait.
en de wind die waait.
en de wind die waait.
een bos in de herfst, en je loopt iets voor mij,
met een lach houd je een lage tak opzij.
je hoofd is ver weg, maar je ogen staan zacht
je draait je plots om, kijk me recht aan en lacht
je wijst me dingen aan die ik zelf nooit zie,
het is heel gewoon, maar ik vind het magie.
maar het kan niet meer,
zelfs niet voor 1 keer.
en de aarde draait.
en de wind die waait.
en de wind die waait.
oe oe oe
dat nog ’s één keer met jou, meer vraag ik niet
maar niemand of niets die mijn wens hoort of ziet
want het kan niet meer,
zelfs niet voor 1 keer.
en de aarde draait.
en de wind die waait.
aarde draait
en de wind die waait.