Hoe eenzaam is het om me heen,
als de sterren buiten schijnen
Hoe langzaam gaat de tijd voorbij,
als de pijn niet wil verdwijnen
Je kunt het niet verdragen,
want een antwoord is er niet
Op al die vele vragen,
die je steeds weer aan me ziet
Zinloos loop je door de stad,
het maakt niet uit
Zinloos elke avond weer,
ga je erop uit
Zinloos, zoek je vrienden
Het is zinloos elke keer
Want wat je hoopt te vinden,
dat vind je toch niet meer

Liefdesverdriet, laat zich zomaar niet verjagen
Liefdesverdriet, blijft altijd aan je knagen
Liefdesverdriet, heeft een hart van steen
Want liefdesverdriet is nog gemener dan gemeen

Dus, als je laat naar huis toe gaat,
en van niets meer iets wil weten
Je leest en boek of draait een plaat,
maar je kunt het niet vergeten
Opnieuw ben je verslagen
Ook een poging heeft geen zin
Somber zijn de dagen,
uit je herinnering
Zinloos vlucht je uit de sleur,
van het zinloze bestaan
Het is zinloos om te vluchten,
vluchten bij jezelf vandaan
Hoe zinloos is de hoop,
die steeds weer over blijft
En waar je hebt geleden,
en de pijn niet mee verdrijft

Liefdesverdriet, laat zich zomaar niet verjagen
Liefdesverdriet, blijft altijd aan je knagen
Liefdesverdriet, heeft een hart van steen
Want liefdesverdriet is nog gemener dan gemeen

Liefdesverdriet, laat zich zomaar niet verjagen…