Ik zit voor het raam en kijk naar de sterren
De stad doet haar rust, de straten zijn leeg
Ik zit voor het raam en kijk naar de sterren
En denk aan wat jij me vanavond verzweeg

Bij mij was je blanco
De avond bleef blanco
Je wou het niet zeggen
Je dacht, ze weet niets
Je wou me niet krenken
Er niet meer aan denken
Misschien dacht je ook wel
Waarom, ze weet niets

Ik weet het maar, ach ik kan je niet missen
Ik heb wel verdriet maar ‘k wil je niet kwijt
Je deed het maar toch, je wil me niet missen
’t Is goed dat je zweeg, ik voelde je spijt 

Nu blijft alles blanco
Vergeten en blanco
Het was een vergissing
Een hart voelt dat aan
Ik zal het niet vragen
Het zal wel vervagen
Misschien denk je nu al
Wat heb ik gedaan