Je probeert ze te kleden als hippe tiener.
Maar niets past zo best rond een springerig lijf.
Het komt haar in bluejeans te kwajongensachtig,
het strikje en jurkje te stijf.
Ze past stiekem de jas van haar oudere zuster,
en vindt 't resultaat zelf een droevige mop,
en wordt ze betrapt door een lachende moeder,
dan vlucht ze naar buiten met vuurrooie kop.
Schooljurk ontwennen en boetiekjes verkennen,
meisje van dertien een vrouwtje in de dop.

Onopvallend opvallend voorbij paraderend,
als ze in d buurt van de jongensschool komt.
Voor het geval dat er eentje roept: kijk wat een juffie
heeft ze al een antwoord klaar op de tong.
Op de tram staan ze dan met hun vieren te giechelen,
halen nukkig de schouders op.
Jongens belangstellend toe staan te kijken,
dan fluisteren ze jongens zijn nar,
jongens blameren, jongens negeren.
Meisje van dertien ge verlangt er toch naar.

Geconcentreerd zit ze in haar dagboek te schrijven,
van bloempjes verwelken en scheepjes vergaan.
Maar de liefde die zij pas veel later zal weten,
zal volgens haar toch eeuwig bestaan.
Ze vindt inspiratie in klokkenspel en koren,
of herfst die bladeren verspreidt over mos,
of maneschijn die in de vijver weerspiegelt,
nevelslierten dwalen door 't bos.
Hoe mooi het land is hyper romantisch.
Meisje van dertien droom er maar op los.

Ze heeft over alles een persoonlijke mening.
Haar vader zegt: zwijgt je bent nog maar een kind,
dan blijf ze de rest van de dag in haar kamer,
en huilt ze omdat ze alles oneerlijk vindt,
maar kom van je bed en droog nu je tranen,
kam je haar en kijk niet zo fel.
Je zal vlug genoeg bij de groteren horen,
en na enkele jaren gaat alles te snel.
Zo wacht nog maar even om volwassen te leven.
Meisje van dertien je tijd komt nog wel.