Camera Trajectina
Camera Trajectina - Wi willen van den kerels zinghen! songtekst
Je score:
Wi willen van den kerels zinghen, Si sijn van quader aert; Si willen de ruters dwinghen, Si draghen enen langhen baert. Haer cleedren die zijn al ontnait. Een hoedekijn up haer hooft ghecapt, Tcaproenstaet al verdrayt. Haer cousen ende haer scoen ghelapt. Wronghele ende wey, broot ende caes, Dat heit hi al den dach; Daer omme es de kerel so daes, Hi hetes meer dan hijs mach. Henen groten rucghinen cant Es arde wel sijn ghevouch. Dien neimt hi in sijn hant, Als hi wil gaen ter plouch. Dan comt tot hem sijn wijf, de vule, Spinnende met enen rocke, Een sleter omtrent haer mule, Ende gaet sijn scuetle brocken. Wronghele ende wey, broot ende caes, Dat heit hi al den dach; Daer omme es de kerel so daes, Hi hetes meer dan hijs mach. Ter kermesse wille hi gaen, Hem dinct datti es een grave. Daer wilhijt al omme slaen Met sinen verroesten stave. Dan gaet hi drincken van den wine, Stappans es hi versmoort. Dan es al de werelt zine, Stede, lant ende poort. Wronghele ende wey, broot ende caes, Dat heit hi al den dach; Daer omme es de kerel so daes, Hi hetes meer dan hijs mach. Met eenen zeeuschen knive So gaet hi duer sijn tassche. Hi comt tote sinen wive, Al vul brinct hi sine flassche. Dan gheift hi soe hem vele quader vloucke, Als haer de kerel ghenaect. Dan gheift hi haer een stic van den lijfcouke, Dan es de pays ghemaect. Wronghele ende wey, broot ende caes, Dat heit hi al den dach; Daer omme es de kerel so daes, Hi hetes meer dan hijs mach. Dan comt de grote cornemuse ende pijpt hem turelurureleruut. Ay hoor van desen abuze Dan maecsi groot gheluut Dan sprincsi alle al over hoop Dan waecht haer langhe baert Si maken groot gheloop God gheve hem quade vaert! Wronghele ende wey, broot ende caes, Dat heit hi al den dach; Daer omme es de kerel so daes, Hi hetes meer dan hijs mach. Wi willen de kerels doen greinsen Al dravende over tvelt. Hets al quaet dat zi peinsen, Ic weetze wel bestelt: Me salze slepen ende hanghen, Haer baert es alte lanc. Sine connens niet ontganghen, Sine dochten niet sonder bedwanc. Wronghele ende wey, broot ende caes, Dat eet hi al den dach; Daerom es de kerel so daes, Hi hetes meer dan hi mach.