Elf uur op vrijdagmorgen
Ik pak de telefoon
Mijn vinger draait jouw nummer
Dat ben ik zo gewoon
En dan hoor ik je praten
Je praat over vannacht
Je zegt dat je om acht uur
In Naaldwijk op mij wacht
Ik loop wat door mijn kamer
De dag duurt veel te lang
Ik wil zo graag weer bellen
Maar ik hou mij in bedwand
Dan eindelijk is het avond
Nu kan ik naar je toe
Hier sta ik voor je ogen
Het doet er niet meer toe
Hier sta ik voor je ogen
Het doet er niet meer toe

Jouw zacht gekleurde lampen
Beschijnen mijn gezicht
Jij zet mij heel de avond
Zo zorgzaam in het licht
Jij houdt mij in de cirkel
Van jouw schijnsel steeds gevangen
Je weet niet half
Hoe ik soms naar jouw stralen kan verlangen

Straks wachit ik op de bus
De hele show is weer voorbij
De bus heeft ook wel lampen
Maar die schijnen niet voor mij
Ik doe het wel eens zelf
Ik heb een zaklantaarn
Die brengt mij maar voor tijdelijk
Weer even tot bedaren

He, neem een keer zo'n lamp mee
D'r hangen er genoeg
Dan kom je op visite
Al 's morgens heel vroeg
De lamp hangt in mijn kamer
Geeft heel de dag zijn licht
En schijnt zijn warme stralen
Op jouw en mijn gezicht