"Ach", zei laatst een oude dame 
"Waarom maakt men ons wijs: 
Waarom word ik niet eenvoudig 
Vroom en rustig, oud en grijs 
Waarom altijd door maar zoeken 
Waarom al dat nieuw gedoe 
Als ik steeds maar weer moet denken 
Doe ik 's nachts geen oog meer toe 
 
Al wat jong is, al wat oud wordt 
Zucht en zoekt in ergernis 
Naar wat in de nieuwe wereld 
Immers niet te vinden is 
Naar een stut en naar een steuntje 
In een af-gevlakte tijd 
En naar troost en naar begrijpen 
In z'n kille eenzaamheid 
 
Elke dag brengt nieuwe dingen 
Nieuwe pluizers, nieuw geluid 
Ieder zoekt, en ieder peutert 
Overal de schroefjes uit; 
En wat ik op school geleerd heb 
Telt al bijna niet meer mee 
Oma's ouwe bovenmeester 
Rust naast oma's dominee 
 
Alles wat ik vroeger leerde 
En nu nog zo'n beetje ken 
Moet ik allemaal vergeten 
Nu ik oud geworden ben 
Al dat ouwe en vertrouwde 
Heeft opeens geen waarde meer 
"Oma g'looft", zo spot m'n kleinzoon 
"Nog aan Onze Lieve Heer!"... "