Het komt, zo heeft een dichtervorst gezongen 
Voor alle mannen en voor elke vrouw 
Zodra de winter aan de deur komt kloppen 
En ondanks banden, ondanks hou en trouw 
Dat je een krul draait in je laatste haren 
Dat je iets voelt van ik-en-weet-het-niet 
Dat je weer jong wordt en begint te fluiten 
De laatste lente en het laatste lied 
 
Het is misschien alleen maar in gedachten 
Dat je de bomen weer in bloei ziet staan 
En dat je 's avonds tussen licht en donker 
In eer en deugd een straatje om wilt gaan 
Het is niet echt, het hoeft niet echt te worden 
Dat wat je vaag en in gedachten ziet: 
Een boom, een bank, een jongen en een meisje 
Een lenteavond en een lentelied 
 
Eens voel je het, wat vroeger of wat later 
Al naar gelang je levenslampje brandt 
Dat je nog eenmaal weleens jong wilt wezen 
Al ben je kippig en al beeft je hand 
Al zie je zonder bril geen bloem of bloesem 
Al is je kuif verrafeld tot een spriet 
Al zing je practisch nog maar in je badkuip 
Een meestal schor en stuk-gefloten lied 
 
Dan komt nogeens die ouwe, domme prikkel 
Dan zeg je wel: "Va-t-en, Satan, va-t-en!" 
Maar ook de duivel werd een man op jaren 
Die dit begrijpt en die dus blijven kan 
En dan beleef je, zij 't ook in gedachten 
En dat begrijpt de duivel nu weer niet 
De boom, de bank, de jongen en het meisje 
Je laatste lente en je laatste lied!!