Van oom uit de praktijk aan neef, de student, die in de 
moderne poezie ging 
 
Ik heb een tijdschrift met een vers ontvangen 
Dat ding heb jij klaarblijkelijk gedicht; 
Nou, wel bedankt! Maar heeft jouw brave vader 
Jouw zang van wee misschien al bijgelicht 
Ik kreeg tenminste, toen ik zat te lezen 
Een soort van kriebel om erop los te slaan: 
Waar haal jij, aap van nog geen twintig jaren 
Goddome, zoveel flauwekul vandaan 
 
Als jij verliefd bent, en dat mag ik horen: 
(Ik ben het ook en meer dan eens geweest!) 
Loop dan desnoods een uur lang op je handen 
Dat is normaal en dat verfrist je geest 
Maar maak geen 'vaerzen' vol geklutste weemoed 
En gelardeerd met artistiek sjagrijn 
Die, als ze daarna dan in druk verschijnen 
Een schande voor je naastbestaanden zijn 
 
Op m'n kantoor, daar vroeg vandaag de juffrouw 
Die meestal al m'n zakenbrieven tikt: 
"Betoel, meneer, is u nu heus die dichter?" 
Toen is je oom van woede haast gestikt 
Jij draagt mijn naam, van achter en van voren 
En als de weemoed jou tot dichten dwingt 
Loop IK de kans, dat mijn kantoor zich dood lacht 
Omdat de baas zo hartverscheurend zingt 
 
Als jij wilt dichten, dicht dan een famille; 
Als jij wilt zingen, zing dan in het bad 
Dat deed je oom en dat deed ook je vader 
Als hij een blauwtje opgelopen had 
Ik waarschuw jou: krijg ik nogeens zo'n tijdschrift 
Met hokus-pokus (jij noemt het een droom!) 
Dan droom IK mee van dik hout zaagt men planken 
Ziezo, die zit!... Dag Piet 
Nou jij