Wie kijkt er door mijn ogen?
Wie maakt er van de pijn van licht de takken van de boom? 
Wie ruikt er door mijn neus?
Wie maakt er van gesnoven adem de natte geur van gras?
Wie hoort er door mijn oren?
Wie  maakt van voortdurend gerucht het zingen van de vogel?
Wie voelt er door mijn huid?  
Wie maakt er van beweging van lucht het aaien van de wind?
Wie smaakt er met mijn mond?
Wie maakt er van gekauwde stof het zoet van chocola?
Wie weet achter mijn ogen?
Wie voorspelt het naderend gevaar met de haren op mijn lijf?

Is het de jongen met tranen op z’n wangen die denkt dat het nog steeds niet is begonnen?
Is het de man met een glimlach rond zijn mond die na jaren eindelijk het minder vond?  
Is het de vader met de zorgen om zijn ogen die z’n heldzijn verlamde tot verrader?
Is het de man achter de rolstoel van z’n moeder, onrustig omdat hij al afscheid van haar nam?

Wie denkt er met mijn hersens?
Wie maakt er van alles wat ik meemaak deze vaste werkelijkheid?
Wie wil er met mijn cellen?
Wie maakt uit alle soorten water de man die ik hier ben?
Maar één ding weet ik zeker: hij was hier eerder dan ik ben. Ik ben juist het resultaat van hem.
Wie durft er niet te weten dat om zichzelf te wezen hij alleen maar hoeft te zijn?