En hij ziet z’n moeder voor zich en dan doen ze een ritueel. Dan duwt hij haar door de lange gang van het tehuis naar de Zilverzaal. En voorbij elke hoek roept ze vrolijk: hier ben ik nog nooit geweest. Voor zijn moeder is alles steeds opnieuw nieuw. En ze zingt daarbij:

Ik zat laatst in een poppenkraam
O, o, o
Daar zag ik allemaal poppen staan
 O, o, o
De poppenmoeder ging op reis
De poppen raakten van de wijs
Ze deden allemaal zo, ze deden allemaal zo

Ze doet zo

Helder in de kelder
Boter bij de vis
Kaatje, doe de deur ‘ns open
kijk ‘ns wie daar is 
’t Is een arm meisje
ZE wil een stukje brood
Kaatje, doe de deur ‘ns open
Anders g….

Boven hem ratelt een bord en groot verlicht staat daar:  Parijs. Met stomheid geslagen valt hij op de bank. Parijs, wat een onzin, zeg. Da’s vijf uur rijen vanuit Rotterdam, da’s niks en toch begint ie z’n leven op te tellen. ’t Is nu opeens van groot belang wat ie in z’n bestaan verzameld heeft.