je had een vrouw, een huis
je had je eigen leven
maar 't bleek een weg die doodliep,
je bent weer teruggegaan
je loopt weer door de stad
waar alles is begonnen
probeert het te vergeten
niet stil te blijven staan
de vrienden in't café,
ze zijn niet veel veranderd
je lacht alleen niet meer
om al hun flauwe grappen
zij bleven ouwe jongens,
jij werd alleen maar oud

je voelt je als een slak
op wie het leven zout legt
de last van het verleden weegt
loodzwaar op je rug
een parelmoeren schelp
vol jeugdherinneringen
en durf je niet meer verder,
dan kruip je daarin terug
je wilde naar de vrijheid
maar 't werd een kale kamer
voor veel teveel verhuurd
je nam een meisje mee
het leek weer net als vroeger
maar eigenlijk wou je slapen ....

hou eindelijk eens op
te zeuren over vroeger
degene die steeds omkijkt
die valt op z'n gezicht
je bent alleen maar bang
voor wat er nog kan komen
dat kan zoveel niet wezen,
hou nou je mond eens dicht
maar waar moet je beginnen
je hebt te vaak geaarzeld
te vaak verkeerd beslist
het bos is groot en donker
de kruimels brood verdwenen